მინსკის დიქტატორი და მისი ბატონი მოსკოვში, აწარმოებენ კოორდინირებულ ჰიბრიდულ ომს დასავლეთ ევროპის წინააღმდეგ. ასეთი ტაქტიკა, რა თქმა უნდა, ახალი არ არის ბელარუსის პრეზიდენტის, ალექსანდრე ლუკაშენკოს ან მისი რუსი კოლეგის, ვლადიმერ პუტინისთვის. რაც ახალია არის ის, თუ როგორი წარმოუდგენლად გულგრილები და ბოროტები გახდნენ ისინი.
წარსულში პუტინი ცნობილი იყო ჰიბრიდული ომით, რომელიც მოიცავდა კიბერთავდასხმებს, დეზინფორმაციულ კამპანიებსა და “პატარა მწვანე კაცებს” - მებრძოლები, რომლებიც შედიან ისეთ ადგილებში, როგორიცაა ყირიმი. ამჯერად, ლუკაშენკო, როგორც ჩანს, პუტინის კურთხევით, იარაღად ყველაზე დაუცველ ადამიანებს იყენებს.
თვეების განმავლობაში ლუკაშენკო აგზავნის ლტოლვილებს ახლო აღმოსავლეთის სხვადასხვა პუნქტიდან - ერაყიდან, ავღანეთიდან, სირიიდან და მის ფარგლებს გარეთ - ბელარუსში, შემდეგ კი მათ მეზობელ ქვეყნებში, რომლებიც ევროკავშირისა და NATO-ს წევრები არიან - ლატვია, ლიეტუვა და პოლონეთი. ლტოლვილები აღმოჩნდებიან უკაცრიელ ქვეყანაში, ჩარჩენილი ბელარუსის ჯარსა და პოლონურ ან ბალტიისპირეთის ჯარებს შორის, რომლებიც მათ დაშორებას ცდილობენ. ზამთრის მოახლოებასთან ერთად ბევრი მათგანი შეიძლება გაიყინოს და მოკვდეს.
სხვები, კონტრაბანდისტების დახმარებით, კვეთენ ევროკავშირის საზღვრებს და ფეხით ან ავტოსტოპით მიდიან სასურველ ქვეყანაში - გერმანიაში. ბერლინმა მხოლოდ ოქტომბერში დაარეგისტრირა 6000-ზე მეტი მიგრანტი, რომლებიც ამ მარშრუტით ჩავიდნენ ქვეყანაში. გერმანიის შინაგან საქმეთა მინისტრი პოლონეთ-გერმანიის საზღვარზე კონტროლის გამკაცრებას განიხილავს.
პოლონეთმა და ბალტიის ქვეყნებმა, თავის მხრივ, დაიწყეს მავთულხლართების გაყვანა და გეგმავენ მუდმივი კედლების მშენებლობას ბელარუსის საზღვრებთან, რაც გვახსენებს შეერთებული შტატების ყოფილი პრეზიდენტის, დონალდ ტრამპის მსგავს ამბიციებს. ვარშავის პოპულისტურ მთავრობას სურს, მკაცრი იყოს მიგრაციის მიმართ. ხელისუფლება ბელარუსის საზღვარზე პატრულირების ჯარის რაოდენობას 10000-მდე გაზრდის.
ამ რეაქციების გამო ლუკაშენკოს ცინიკური კამპანია ავლენს და ამძაფრებს რამდენიმე შიდაევროპულ კონფლიქტს და სისუსტეებს. ბლოკი კვლავ ტრავმირებულია 2015 წლის ლტოლვილთა კრიზისით, მაგრამ ვერ შეძლო მიგრაციის რეჟიმის რეფორმირება, ნაწილობრივ პოლონეთის წინააღმდეგობის გამო. მას ასევე მოჰყვა შიდა დაპირისპირება ბრიუსელსა და ვარშავას შორის კანონის უზენაესობისა და ბევრი სხვა რამის გამო, რაც, სავარაუდოდ, გააუარესებს პოლონეთის საზღვარზე არსებულ ვითარებას. ლუკაშენკო და პუტინი ცდილობენ უბიძგონ ევროპელებს, ააშენონ ახალი რკინის ფარდა.
თუმცა, პრობლემა გაცილებით მეტია. ლატვიის საგარეო საქმეთა მინისტრმა აღნიშნა, რომ ბელარუსი და რუსეთი მიგრანტებთან ერთად ევროკავშირის საზღვარზე კონტრაბანდულად ატარებენ საკუთარ მოქალაქეებს და შესაძლოა ტერორისტებსაც. სავარაუდოდ, ესენი არიან აგენტები, რომლებიც აპირებენ ჯაშუშობას, პროვოცირებას ან სხვა სახის ბოროტმოქმედებას. მოკლედ, “პატარა მწვანე კაცებმა” შენიღბვის საშუალებები შეცვალეს.
ის, რომ ლუკაშენკო და პუტინი ამ ტაქტიკაში შეთანხმებულები არიან, ეჭვგარეშეა. მათ უკვე ფაქტობრივად გააერთიანეს შეიარაღებული ძალები, რომლებიც ევროკავშირისა და NATO-ს საზღვრებთანაა განლაგებული. ისინი დიდი ხანია ფიქრობენ სახელმწიფოების შერწყმაზეც, მაგრამ თუ ლუკაშენკო ოდესღაც ფიქრობდა, რომ აწარმოებდა ცარისტ-საბჭოთა ნოსტალგიის პროექტს, ამ დღეებში პუტინი აშკარა ტოპ ძაღლია, ლუკაშენკო კი მისი პუდელი. იმისათვის, რომ დარჩეს ხელისუფლებაში პროდემოკრატიული პროტესტისა და დასავლეთის სანქციების ფონზე, ლუკაშენკოს პუტინის მხარდაჭერა სჭირდება.
მათი ჰიბრიდული ომი, რა თქმა უნდა, აქ არ შეჩერდება. ეს, ალბათ, უკვე ვრცელდება ევროპაში რუსული გაზის მიწოდების მანიპულირებაზე, რათა გააუარესოს მიმდინარე ენერგეტიკული კრიზისი, თუმცა მიგრანტების გამოყენება ახალ მორალურ ზღვარს კვეთს. სხვა ავტოკრატები, როგორიცაა თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ თაიფ ერდოღანი, ასევე ცდილობდნენ ევროპის შანტაჟს ლტოლვილების გამოყენებით, მაგრამ საერთაშორისო ლოგისტიკური რეკეტის გაშვება, რომელიც ომის ზონებიდან ხალხს ევროპის ტყეებში მიჰყავს, ახალი სიმდაბლის მაჩვენებელია.
ევროკავშირმა ახლა უნდა გაავრცელოს სანქციები ყველა ავიაკომპანიისა და სხვა ოპერატორების მიმართ - ბელარუსში თუ სადმე სხვაგან - რომლებიც მონაწილეობენ ადამიანებით ვაჭრობაში. მიუხედავად იმისა, თუ როგორ განვითარდება მოვლენები ბრიუსელსა და ვარშავას შორის, ბლოკმა უნდა გამოავლინოს სოლიდარობა პოლონეთისა და ბალტიისპირეთის ქვეყნების მიმართ.
მაგრამ ევროპელებმა, მათ შორის მათ, ვინც წარსულში არასათანადოდ აღიქვამდა პუტინის რუსეთის საფრთხეს, უნდა გადახედონ საერთო სტრატეგიულ პოზიციას ასეთი ტაქტიკის ფონზე. დასავლეთ ევროპასა და მოსკოვს შორის გეოპოლიტიკურ დაპირისპირებაში ერთი მხარე აფასებს ადამიანის სიცოცხლეს, მეორე კი არა. საკითხავია ეს ასიმეტრია, ახლა თუ მომავალში, დატოვებს თუ არა ევროპას დაუცველს.
Bloomberg-ის ორიგინალური სტატიის ავტორი: ანდრეას კლუთი